Jest to dość przestronna rezydencja, składająca się z dwóch budynków. Pierwszym z nich jest garaż, nad którym mieści się swego rodzaju domowe studio – wielofunkcyjny apartament, służący zarówno jako pokój gościny, jak i miejsce do pracy.

Właściwa część mieszkalno-rezydencjonalna umieszczona została natomiast w drugim – większym – budynku, i składa się na nią przestronny salon z kuchnią, połączoną z jadalnią; dwa pokoje dziecięce na parterze; a także sypialnia i apartament gospodarzy na górze, z pokojem kąpielowym i garderobą.

Pierwotna kompozycja budynku miała być – w zamyśle inwestora – klasycznym domem z bali o charakterze lekko rustykalnym. W wersji ostatecznej powstał nowoczesny obiekt, łączący tradycję z innowacyjnymi rozwiązaniami technicznymi i architektonicznymi.

Technologia i konstrukcja

Konstrukcja budynku jest drewniana, zbudowana w tzw. szkielecie ciężkim z krawędziaków drewnianych o przekroju 16×16 cm. Zastosowana została tu konstrukcja słupowo-ryglowa, jest ona jednak niewidoczna. W środku, w ramach długości tych krawędziaków, umieszczona jest termoizolacja w postaci wełny drzewnej. W przeciwieństwie do wełny mineralnej, jest ona surowcem wtórnym, wykonywanym obecnie z odpadów tartacznych. Jest to zatem zdecydowanie bardziej ekologiczne rozwiązanie, ponadto zastosowanie współczesnych technologii pozwala na to, aby wełna drzewna nie była materiałem palnym.

Wewnątrz znajduje się dodatkowa pięciocentymetrowa warstwa termoizolacyjna, w tej funkcji użyta została również wełna drzewna na łatach drewnianych. Wewnątrz budynku warstwa ta jest dodatkowo wykończona boazerią drewnianą albo płytami kartonowo-gipsowymi – w zależności od aranżacji poszczególnych wnętrz. Na zewnątrz natomiast umieszczona jest elewacja w postaci „bala drewnianego”, który osłania tę konstrukcję.

Dodatkowo, ponieważ w budynku zastosowano bardzo duże szklenie, przy wielkopowierzchniowym salonie wewnątrz i bardzo rozległym zadaszeniu, cała konstrukcja została z zewnątrz zespolona stalowymi elementami w formie cięgien – prętami, które zamontowane są elastycznie na sworzniach i które mają zabezpieczyć duży dach przed zerwaniem. Stanowi to swoiste połączenie konstrukcji stalowej z konstrukcją drewnianą. Kolejną ciekawostką jest wykończenie dachu: od spodu deską boazeryjną, od zewnątrz – blachą aluminiową układaną w łuskę.

Aby zapobiec dzieleniu dużego salonu słupami, zastosowano konstrukcję drewnianą w schemacie tzw. wieszarowo-rozporowym. Ten typ konstrukcji, wykorzystywano kiedyś do przykrywania ściołów i spichlerzy. Dzięki temu rozwiązaniu otrzymuje się ciekawy efekt wizualny w postaci otwartej przestrzeni, na której pod sufitem toczy się gra belek konstrukcyjnych, co stanowi swoistą ozdobę wnętrz.

Aspekt widokowo-krajobrazowy

Z budynku rozciąga się widok na rezerwat przyrody. Duże szklenia mają za zadanie nie tylko uatrakcyjnić bryłę zewnętrzną, ale zarazem zapewnić dobrą widoczność z salonu, części dziennych budynku i antresoli, na otaczające go las i torfowiska. W ten sposób dodatkowym atutem staje się wykorzystanie sąsiadującej przyrody w charakterze aranżacji wnętrz.

Nie sposób nie wymienić w tym miejscu kolejnej ciekawostki technologicznej. W budynku nie zastosowano typowych okien, a szklane fasady – nieruchome ściany ze szkła. Rozwiązanie takie stosuje się np. w dużych biurowcach. Zważywszy na fakt, że w konstrukcji zastosowano więcej rozwiązań typowych raczej dla budynków wielkokubatorowych lub terminali lotniczych, można ostatecznie podsumować, że mamy tu do czynienia z projektem, który łączy w sobie elementy tradycyjnej drewnianej architektury z nowoczesnymi rozwiązaniami technologicznymi.