Zespół apartamentowców Złoty Groń w Istebnej.
Złoty Groń II to już drugi projekt w branży hotelarskiej realizowany przez nasz zespół na terenie Istebnej. Plan inwestycyjny zakłada budowę sześciu jednostek ustawionych w dwóch rzędach na stosunkowo nie wielkiej działce. Każda jednostka mieści w sobie szczęść apartamentów od 36-40m2. Apartamenty na poddaszu powiększone są o powierzchnie antresoli. Inwestycja zlokalizowana jest na stoku wzgórza Złoty Groń, w miejscu gdzie już istnieje infrastruktura narciarska, a docelowo planowany jest cały rozbudowany ośrodek sportów zimowych. Dlatego apartamenty dedykowane są pod kątem wynajmu krótkoterminowego. Ażurowa, dwurzędowa kompozycja umożliwiła nam zapewnienie ekspozycji widokowej z większości apartamentów – co jest bardzo istotne przy inwestycjach o charakterze hotelowym.
Ze względu konieczne etapowanie budowy, każdą jednostkę zaprojektowano w taki sposób, aby do czasu ukończenia całości mogła funkcjonować zupełnie niezależnie. Etapowanie połączone z częściowym użytkowaniem, to bardzo ważny aspekt większości tego typu inwestycji, który wynika ze sposobu ich finansowania. Natomiast docelowo, wszystkie zostaną ze sobą tak skomunikowane aby można było obsługiwać wszystkie apartamenty z jednego zaplecza technicznego i jednej recepcji. Między innymi temu ma służyć efektowny łącznik przerzucony pomiędzy dwoma rzędami budynków.
Złoty Groń II to inwestycja z tej samej grupy co Aparthotel NARTUS i wiąże się z rozbudową planowanej infrastruktury narciarskiej w Istebnej. Jednak tu ukierunkowaliśmy się na bardziej konwencjonalną formę. Wynika to zarówno z ograniczeń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jak i ekonomicznej specyfikacji samego zlecenia. Ale również tu chcieliśmy za wszelką cenę uniknąć karykatury pseudo-góralskiej architektury, która w tej okolicy nie występowała w takich gabarytach. Dlatego pośrednio sięgnęliśmy do inspiracji architekturą alpejską – pojedyncze jednostki zgrupowane obok siebie w niewielkich odległościach, mają przywodzić na myśl górskie osady w Szwajcarii, Włoszech czy Austrii, gdzie charakterystyczne pensjonaty często „stłoczone” są na kameralnej przestrzeni ograniczonej górskimi stokami.
I właśnie inspirując się architekturą alpejską po raz kolejny postawiliśmy na technologię drewnianą. Konstrukcja budynków została oparta na masywnym szkielecie z drewna BSH. Jest to w dość popularna w Polsce technologia klejenia drewna, umożliwiająca konstruowanie wielkoprzestrzennych ustrojów konstrukcyjnych. Najczęściej możemy je spotkać z przykryciach hal, obiektów sportowych, handlowych i sakralnych.
Natomiast w Europie zachodniej i Stanach Zjednoczonych intensywnie popularyzuje się wykorzystywanie drewna BSH do konstruowania wielokondygnacyjnych budynków mieszkalnych i biurowych. Przykładem jest już wielokrotne wspominany przez nas wieżowiec Treet Tower w Norwegii. O ile wielkogabarytowe konstrukcje z drewna BSH, są powszechnie stosowane w różnego rodzaju halach, o tyle do nie dawna istniał szereg wątpliwości związanych z wymaganiami bezpieczeństwa przeciw pożarowego dla budynków mieszkalnych ZL3 i ZL4.
Masywny szkielet Teet Tower źródło: BUILD UP EU.png 
Niemniej w miarę badań okazuje się, że konstrukcje na bazie BSH mogą mieć zastosowanie również w wielokondygnacyjnych budynkach mieszkalnych. Chodzi o to, że w tej technologii – w odróżnieniu choćby do szkieletu lekkiego – ilość drewnianych elementów w ustroju jest liczebnie mniejsza ale za to są bardziej masywne. W momencie pożaru ulegają one powierzchownemu zwęgleniu, które odcina dopływ tlenu niezbędnego do dalszego spalania, mogącego naruszyć przekrój elementu tak dalece by stracił on nośność. Dlatego właśnie drewno BSH może z powodzeniem zastąpić na przykład szkielety stalowe, które łatwo ulegają deformacjom i upłynnianiu podczas pożaru. W tym kontekście dużo można by powiedzieć o aspekcie ekologicznym takiej wymiany stali, jako wysokoemisyjnego surowca kopalnego, na drewno będące surowcem odnawialnym.
Odrębnym zagadnieniem jest natomiast odporność ogniowa REI dla przegród budynku. W miarę rozwoju nowoczesnych technologii, stosunek ekspertów do odporności ogniowej ścian drewnianych aktualnie mocno ewoluuje. W przypadku przegród osłonowych istotne zabezpieczenie stanowi wełna mineralna i różnego rodzaju niepalne okładziny. Natomiast my dla uniknięcia wątpliwości, jak również ze względów akustycznych przyjęliśmy dość konwencjonalną formę stropów. Będą to wylewki betonowe na szalunku traconym z blachy trapezowej. Ten rodzaj dość lekkiej płyty daje się łatwo połączyć ze szkieletem BSH i po zakryciu blachy okładziną z płyty cementowej pozwoli spełnić odpowiednie parametry REI. Oczywiście w przypadku inwestycji Złoty Groń II, mamy do czynienia z zabudową klasyfikowaną jako „niska”, co zasadniczo ułatwia spełnienie przepisów p.poż. w polskim systemie prawnym. Niemniej, na podstawie doświadczeń europejskich wiemy, że przy tego typu konstrukcjach istnieje rezerwa pozwalająca myśleć o bardziej śmiałych obiektach mieszkalnych i zamieszkania zbiorowego. To jest tylko kwestia czasu kiedy w Polsce pojawi się szereg obiektów wzorowanych na Treet Tower . Nasze projekty w Istebnej mogą być początkiem tych zmian.
Szkielet BSH żródło: BUILD UP EU.png